Stop smoesjes over aanbesteden; steek je nek uit!
De markt verandert en we merken dat aanbesteden niet altijd raakt met hoe we graag willen samenwerken. Is er nog wel ruimte voor gevoel en vertrouwen als we samen zaken doen? De wil om te veranderen is er, zeker gezien de huidige schaarste van kennis en expertise, maar er worden alsnog tal van barrières opgetuigd. Hoe gaan we die slechten?
Er is veel aan het veranderen in de markt en je merkt een wisselende houding bij opdrachtgevers en opdrachtnemers. Een aantal opdrachtgevers durft weer te vertrouwen in de kennis en expertise van een aannemer. Anderen schakelen juist een extern adviesorgaan in. Sommige opdrachtgevers houden vast aan intern beleid. Anderen zijn (onterecht) verplicht te werken volgens de aanbestedingswet.
De ene opdrachtnemer calculeert zich suf en blijft in het vaste stramien van vroeger lopen. Anderen zien een calculatie als een budget waarnaar de opdrachtgever zich moet schikken. Boeteclausules worden gedemoniseerd, maar opdrachtnemers; jullie schrijven toch zelf in? Als een opdrachtgever komt met een redelijke uitvraag en gedegen selectie van vertrouwde opdrachtnemers hoeft er toch niet gesproken te worden over boetes? Op één of andere manier blijven we deze processen maar in stand houden. Waarom?
“Opdrachtgevers en opdrachtnemers: steek je nek uit!”
Smoesjes? Steek je nek toch uit en durf te vertrouwen!
Opdrachtgevers willen wel samenwerken op nieuwe manieren maar denken tegen een aantal barrières aan te lopen. Is dit onwetendheid, gemakzucht of een smoesje om niet te hoeven veranderen? Iedereen praat er over maar er wordt weinig doorgepakt. De regels bieden namelijk veel meer ruimte dan men denkt. Er wordt in onze ogen vaak te gemakkelijk geschermd met de volgende drie zaken:
- De aanbestedingswet (wij moet aanbesteden volgens de wet)
- Beleid (volgens ons beleid zijn we verplicht om aan te besteden)
- Accountantsadvies (onze accountant zegt dat we moeten aanbesteden)
De markt veranderd. Ontstaat er een tweesplitsing?
Aannemers schrijven niet meer klakkeloos in op elk werk, maar maken tegenwoordig een bewuste afweging. Bij opdrachtgevers lijkt er een complete tweesplitsing te ontstaan tussen partijen die geheel een eigen weg inslaan en partijen die afhankelijk zijn van externe bureaus.
De afstand tot de inhoud van de projecten wordt alsmaar groter door externe inkooporganisaties en adviseurs. Hebben opdrachtgevers wel door wie deze partijen uiteindelijk betaald? We zien aanbestedingen waarbij de kosten van de externe organisaties vele malen hoger zijn dan een daadwerkelijke marge die een aannemer ooit zou kunnen maken op dat werk. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?
Houdbaarheidsdatum
Wij zijn van mening dat ook de huidige samenwerkingsvormen mee moeten groeien met een sterk veranderende markt. Een beleid dat 5 jaar geleden is opgezet kan in deze markt gaan schuren. De aanbestedingswet is onmisbaar, maar als er geen aannemers meer inschrijven ontstaat er een probleem. Daarom hebben wij drie experts gevraagd om vanuit hun visie mee te denken over hoe dit anders kan. In de komende blogs komen deze experts aan het woord:
- Luchtman van Iersel Advocaten (over de aanbestedingswet)
- Kragten (over vastgeroest beleid)
- Bol Adviseurs (over accountantsadvies)
We zien van beide kanten (zowel vanuit opdrachtnemers als opdrachtgevers) mooie en simpele varianten. Papierwerk wordt tot een minimum teruggedrongen en het kwaliteit, vertrouwen en gevoel staan weer centraal. Het kan dus wel!
Naar overzicht
